ถึงวัน ห่างแสนไกล ก็ต้องไกล
ถึงเธอ อยู่หนใด ไม่ต้องหวั่น
อาจจะดูว่ามันเหงาใจ
แต่ไม่นานจะจางหายไป ให้เชื่อกัน
ถ้าเธอเปรียบเหมือนนก
ที่หลงทาง รอบกาย ไม่มีใคร ช่างอ้างว้าง
ต่อไปนี้เธอจงเข้าใจ
อยากให้รู้มีฉันข้างกาย
จะคอยเป็นฟ้า โอบอุ้มเธอบินไป
ไม่ให้เดียวดาย เมื่อเธออ่อนล้า
มองผืนฟ้าแผ่นใหญ่
จะรู้มีใคร เคียงข้าเธอ
ที่เฝ้าดูแล อย่าหวั่นไหว